White Plate Świątecznie

Artykuł opracowała:

Anna Makowska

http://pasjaangie.blogspot.com/

Tym razem o swojej pasji, przygotowaniach do Świąt opowie 

Eliza Mórawska, 

bardzo znana blogerka z blogu 

White Plate

- Jak to się wszystko zaczęło? Skąd pomysł na prowadzenie bloga?

Chciałam podzielić się z innymi tym, co wcześniej było tylko na ekranie mojego komputera i w segregatorach z przepisami. Nie miałam wtedy pojęcia o tym, że zaczynam wielką przygodę :)

- Czy podczas tych pierwszych blogowych miesięcy, miałaś Elizo wsparcie w rodzinie? Czy raczej, znajomi bliscy pochodzili do tego niechętnie, mówiąc, że to strata czasu?

Zawsze robię to, co uważam za słuszne. Kiedy połknęłam blogowego bakcyla, byłam zdeterminowana, by go nieustannie ulepszać.

Prawdziwy barszcz wigilijny

- A kiedy blog, zaczął niespodziewanie odnosić pierwsze sukcesy i co Ciebie bardziej motywowało, do dalszej pracy?

Po ok. 2-3 latach prowadzenia, nie pamiętam dokładnie momentu, w którym się to zaczęło. Po raz pierwszy zaczepił mnie ktoś w empiku, pytając, czy ja, to ja. W 2008 roku pojawił się w Claudii pierwszy artykuł na mój temat, a potem już poszło :)

Najbardziej mnie motywują listy od czytelników,  a teraz, od kiedy zaczęłam prowadzić warsztaty kulinarne, również spotkania z ludźmi, którzy czytają bloga, niektórzy od samego początku. Za każdym razem jestem niezwykle zdumiona, jak kreatywne i ciekawe to osoby, ile wnoszą do mojego życia. Ten blog jest jak planeta odwiedzana przez ludzi, którzy mnie wspierają i motywują do dalszej pracy, nadając kierunek temu, co robię.

- A kiedy się pojawił pomysł na książkę?

Pomysł pojawił się po kilku latach prowadzenia bloga, ale nie miałam odwagi, żeby go zrealizować. Podjęłam się tego zadania dopiero wtedy, kiedy zaczęłam gotować z głowy, realizując przepisy na podstawie wspomnień albo spróbowanych w podróży ciast. Wtedy uznałam, że jestem gotowa do tego, żeby dać coś od siebie.

- W książce "Wihte Plate" znajdziemy przepyszne przepisy na osłodę każdej pory roku. Są to niezwykłe przepisy, niektóre nawet, z tego co słyszałam, mają ukrytą w sobie pewną historię, np. przepis na tort orzechowy. Co jeszcze zadecydowało o wyborze konkretnych przepisów? I czy podzielisz się jeszcze raz z naszymi czytelnikami o ukrytej historii i sentymencie, niektórych ciast?

Od samego początku miałam pomysł na tę książkę. Wiedziałam, jak powinna wyglądać, wiedziałam, jakie przepisy się tam znajdą. Mam tak, że jak podejmuję się jakiegoś zadania, zwykle dokładnie wiem, czego chcę, nie mam żadnych wątpliwości i nie lubię iść na ustępstwa. Początkowo wybrałam dwa razy tyle przepisów, ale nie mogłam ich wszystkich opublikować ze względu na ograniczoną objętość książki. Na początku nikt nie był pewny, jak książka zostanie przyjęta przez czytelników. Mam w domu kilka kajetów z przepisami, które zbieram od dziecka. Nie będzie przesadą, jeśli powiem, że jako 10-latka kolekcjonowałam hity kulinarne moich sąsiadek, ciotek, babć czy ich koleżanek. Wystarczyło, by ktoś się zachwycał daną potrawą, a ja już byłam na miejscu, ze swoim kajetem, do którego wszystko skrupulatnie wpisywałam. Wiele osób, które się mną dzieliły przepisami, już nie żyje, gdyż już wtedy były dość wiekowe, a ja czułam, że z jakiejś kronikarskiej potrzeby warto zachować ich receptury. Niektóre były tak skomplikowane, że odważyłam się je wypróbować dopiero po latach.

Wilgotny czekoladowy piernik z imbirem i suszonymi śliwkami

- Czy sądziłaś, że możesz odnieść aż tak wielki sukces? I jak swoją pasje godzisz z codziennymi obowiązkami?

Bez kokieterii powiem, że jestem świadoma popularności bloga, gdyż spotykałam się z przejawami sympatii wielokrotnie. Czułam, że książka zostanie ciepło przyjęta, ale przyznam szczerze, że nie spodziewałam się aż takiego szaleństwa z nią związanego. Za każdym razem jak o tym myślę, czuję wdzięczność i jestem zwyczajnie szczęśliwa, co każe mi pracować dalej, nie osiadać na laurach i motywuje mnie do dalszej pracy. Staram się wszystko godzić, odbywa się to czasem kosztem bloga, ale wierzę, że projekty, nad którymi pracuję, zrekompensują czytelnikom moją ograniczoną obecność na blogu. 

- Prowadzisz też warsztaty kulinarne? A jak wyglądają takie warsztaty i do kogo są skierowane?

Warsztaty to było takie kolejne marzenie. Byłam ciekawa, czy podołam zadaniu, jak zostaną przyjęte i czy sama będę miała ochotę je kontynuować. Po pierwszych wiedziałam, że to jest to. Wymarzona praca dająca satysfakcję, możliwość podzielenia się tym, czego się nauczyłam, a nade wszystko możliwość spotkania niezwykle ciekawych osób. Większość z nich to kobiety, wykonujące różne zawody od wolnych strzelców, przez prawniczki, tłumaczki, menadżerki. Są też studentki, ale również licealiści, co cieszy mnie podwójnie.

- Jutro Wigilia. Wszyscy zasiądziemy do wigilijnego stołu. A jak święta wyglądają u Ciebie w domu? Czy każdy ma przydział obowiązków?

Tak. Ja zajmuję się zawsze deserami i chlebem oraz dekorowaniem stołu.

- Jakie danie króluje na świątecznym stole?

Barszcz i krokiety z kapustą i grzybami mojej mamy. Danie, które kocham.

Staropolskie paszteciki z kapustą i grzybami

- A czy masz jakiś niezapomniany smak z dzieciństwa? Coś na co czekasz cały rok z niecierpliwością?

Na zasmażane ziemniaczki i rybę po grecku. Jem ją tylko raz w roku, właśnie podczas wigilii.

Smażone ziemniaki z curry i cebulką

- Choinką sztuczna czy prawdziwa? I co się na niej znajduje?

Kiedy byłam dzieckiem, królowała sztuczna. Dziś mam prawdziwą. Królują na niej stare bombki, którymi dekorowałam choinkę w moim rodzinnym domu, do których mam wielki sentyment.

- Który z przepisów poleciłabyś naszym czytelnikom?

Kulebiaki z kapustą. Pyszna alternatywa dla uszek do barszczu.

Kulebiak

- Czy czujesz się spełniona?

Tak. Choć wciąż poszukuję, lubię odkrywać. Jestem w drodze, ciekawa świata, innych ludzi i tego, co mają do powiedzenia.

- Co doradziłabyś osobom, które dopiero zaczynają odkrywać w sobie pasje?

Słuchanie tego, co nam mówi serce. Tak po prostu. Bez dobrych rad innych ludzi, bez naśladowania kogokolwiek. Ważne, żeby w sobie znaleźć odpowiedź na pytanie, czego chcemy, co nam się podoba i w którą stronę chcemy iść.

Elizo dziękuję, za przemiła rozmowę.

Szczególnie za poświęcony czas, 

w tak gorącej atmosferze przedświątecznej.

I życzę Ci spokojnych i wspaniałych Świąt.

A Was Kochani zachęcam do skorzystania z przepysznych przepisów na świąteczne potrawy.

Wszystkie zdjęcia zostały podlinkowane, abyście mogli od razu przenieść się na stronę danego przepisu.

A książkę Elizy można zakupić np. Tutaj:

White Plate